Cmentarz w Tagandze. Tutaj zmarlych nie chowa sie w ziemi, tak jak w Polsce, ani nie buduje sie im pomnikow. Zmarli chowani sa w wysokich, kilkumetrowych katakumbach. Na scianach katakumb znajduja sie tablice pamiatkowe.
...
Nie napisalem o Tagandze jednej istotnej w kwestii pozniejszych zdjec kwestii - przez lata Taganga byla tylko mala wioska rybacka, obecnie jest nie tylko miejscowoscia turystyczna, ale takze, nadal wioska rybacka.
Pierwszego dnia w Tagandze przekonalem sie po raz kolejny, ze zdrowie jest najwazniejsze. Poranne przeciaganie, cos strzelilo w plecach i caly dzien lezalem prawie sparalizowany na lozku. Naciagniety miesien. Bylo niesamowicie goraco, a wiatrak nade mna zamiast chlodzic, tylko wgniatal we mnie geste od goraca i wilgoci powietrze. Bardzo nieprzyjemny dzien. Czemu o tym pisze? Zeby wszyscy, ktorzy juz mnie nienawidza, za wszystkie entuzjastyczne opisy tutejszej, badz co badz wakacyjnej rzeczywistosci widzieli, ze nie wszystko tutaj jest tylko i wylacznie przyjemne i kolorowe... Dopiero drugiego dnia po poludniu udalo mi sie wstac i zwiedzic miasto i okolice.
Kawalek za Taganga jest male wzgorze, za ktorym znajduje sie Playa Grande - ponoc jedna z najladniejszych plaz w okolicy, choc wsrod lezacych wokol smieci wcale nie zachwyca.
Widok na plaze z daleka.
Poszedlem dalej wybrzezem, aby znalezc kolejna, malutka plaze wsrod skal, na ktorej swoja chate mieli rybacy, stalo tam kilka zacumowanych lodzi.
W drodze powrotnej do Tagangi, na Playa Grande zaczepil mnie jeden z rybakow, wlasciwie juz chyba nie jest rybakiem, a morskim taksowkarzem, i zaproponowal transport powrotny do Tagangi. Podziekowalem. Pan powiedzial: "Amigo, ale popatrz na to wzgorze, ktore musisz przejsc!" Popatrzylem, bylo goraco, bolaly mnie plecy po wczorajszym, zrobilem w tyl zwrot i wsiadlem do lodki. W 10 minut (3 PLN) doplynelismy z powrotem do Tagangi. Taganga od strony morza wyglada tak.
Casa Blanca, to ponoc tez calkiem fajny hostel, lezy jak widac na samej plazy, a do naszego hostelu trzeba bylo isc okolo 10 minut od plazy.
W Tagandze poza oczywistym spedzaniem czasu na glownej promenadze, oczywiscie udalem
sie tez na peryferia miasteczka, zobaczyc jak zyja jego mieszkancy.
Dzieci akurat wracaly ze szkoly.
Inne sie bawily w okolicy.
Typowe gospodarstwo z typowym plotem...
...i typowy mieszkaniec, w czasie sjesty.
Mlodsza z dwoch Pan widocznych na zdjeciu, jak tylko mnie zobaczyla, krzyknela: "Mama, gringo! Zapytaj czego chce!?". No i starsza Pani zapytala mnie milo skad jestem, co tu robie, czy mam gdzie spac, bo ma dla mnie pokoj jesli nie mam. Pozniej zaproponowala sprzedaz uslug seksualnych, a nastepnie narkotykow. Podziekowalem. Zapytalem czy moge zrobic zdjecie, na co Panie ochoczo sie zgodzily. Na zdjeciu specjalnie zostawilem plot, za ktorym mieszkaja.
Jest taka tajemna zasada w fotografii, ze jak Ci zdjecie nie wyszlo, to mozesz zdjac z niego kolory i moze czarno-biale bedzie dobre. To zdjecie na przyklad troche lepiej wyglada bez kolorow. Czasem to stosuje, chociaz staram sie nie przesadzac.
Myslalem ze w Ameryce Poludniowej bedzie duzo papug. To jedna z bardzo niewielu, ktore widzialem, w dosc nietypowym srodowisku.
Dzieci Tagangi
Chlopiec z prawej zaatakowal butelkami dwoch malych chlopcow, ich siostra(?) stanela w ich obronie i go przepedzila!
Kilku z artystow ulicznych. Pozniej bedzie ich znacznie wiecej.
Pierwszy z zachodow slonca w porcie w Tagandze. Szczerze mowiac zachody nad Baltykiem sa znacznie ciekawsze - przede wszystkim duzo bardziej kolorowe. Choc stateczki dodaja tu kolorytu.
Kilka zdjec Tagangi noca.
Glowna plaza.
Zaparkowane na brzegu, pod drzewami lodzie.
Ludzie Tagangi.
- chlopiec zaciekawiony gringo
- powrot ze szkoly
- prace portowe
- odpoczynek w porcie
- kac w porcie
- powrot do portu o zmierzchu, z nowa porcja ryb
(wiecie czemu nie ma kolorow ;)
- (prawdopodobnie) negocjacje dotyczace cen zlowionych ryb. Ceny wahaja sie tu dynamicznie, w restauracjach czasem tez nie ma cen, a jedynie adnotacja, ze cena zalezy od ceny rynkowej.
- Pan byl bardzo dumny z polowu, chcial obejrzec zdjecie, ktore zrobilem. Pierwsze mu sie nie spodobalo i poprosil o kolejne, oto ono. Tez byloby czarno-biale, gryby nie to, ze warto zwrocic uwage na rybe, ktora zlowil i jej kolory!
- kobiety Tagangi, specjalnie dla kolegow! Na zdjeciach doskonale widac, ze mezczyzni mocno sie za nimi ogladali!
(pozniej bedzie wiecej, lepszych zdjec;)
Kolejny z zachodow slonca.
- tu mialem fuksa (i refleks;)
- wieczorne zabawy w jednej z lodzi
- ogladanie wynikow polowu, tuz po zachodzie
Ktoregos z kolejnych dni udalismy sie do Parku Narodowego Tayrona. To miejsce w ktorym zylo plemie indianskie Tayrona, musze im przyznac, ze ladne sobie miejsce wybrali... (o tym w nastepnym odcinku). Do PN jedzie sie przez godzine busem z Santa Marty. Cos mnie wzielo na robienie zdjec w autobusie i przez jego okno, co rzadko robie, ale moze czesc z nich sie Wam spodoba. Widoki z Santa Marty i z drogi do parku.
Zastanawialem sie ostatnio jak duzy wplyw na ostatni miesiac naszego podrozowania mial Lariam... Jesli ktos nie czytal poprzednich wpisow - to dosc kontrowersyjny lek na malarie. Pierwszy Lariam bralismy przed Iquitos. Gdy w Quito postanowilismy wypoczac po ciezkim tygodniu w Iquitos i pozniejszych wydarzeniach, stwierdzilem ze jestesmy zmeczeni, normalna sprawa, trzeba odpoczac. I odpoczelismy, tyle ze to zmeczenie towarzyszy nam caly czas. Entuzjazm do kolejnych wypraw znacznie opadl, mniej nam sie chcialo, w Cali, w Cartagenie, w Tagandze czesto z niechecia w ogole rano wstawalismy. Dwa, co prawda zbyt intensywne miesiace, az tak nie powinny nas zmeczyc! Gdzies jest granica miedzy odpoczywaniem, lenistwem, a tym... Dopiero niedawno pomyslalem, ze to mogl byc wplyw Lariamu, ktory zapewne takze mial wplyw na moja ostatnia blogowa tworczosc... W miedzyczasie dowiedzielismy sie, ze miedzy innymi w Szwajcarii i w USA Lariam jest juz zakazany, zbyt duzo bylo po nim samobojstw i innych powiklan. Z jakiegos jednak powodu w Polsce dalej sie go przepisuje. Niemniej jesli ktos z Was bedzie sie wybieral w obszary zagrozone malaria, wezcie Malarone lub inny z lekow, tego unikajcie! Lariam to strasznie nieprzyjemna sprawa. Wczoraj, zeby dokonczyc kuracje wzialem jego ostatnia dawke - byc moze, mimo wszystko, uratowal mi zycie...
Dlatego nazywa się Ryba Papuzia ;) Nie bardzo je kojarzyłem z jedzeniem, a tu proszę...
OdpowiedzUsuń